Ustuste olacak belki ama seyrettigim en son filmden bahsetmeden bu haftasonunu tamamlamak istemiyorum. Filmin ismi "The Secret of the Grain". Independent sinemanin iyi orneklerinden bir tanesi bence. Seyrettikten sonra dusundum neden seviyorum bu tip filmleri diye hislerim henuz taze, coskusu kaybolmamisken. Tek bir cevabi var sanirim tamamen hayata dair olduklari icin. Hepimizi anlatiyor. Her ne kadar irklara bolunmus ve farkli kulturlere sahip gozuksek dahi aslinda hepimiz ayniyiz, yok bir farkimiz:)))) Kiskancliklarimiz, aile sorunlarimiz, sevdiklerimiz, nefret ettiklerimiz dahi temelde ayni. Iste bunu cok sicak ve basit anlatan filmleri seviyorum ben. Buyuk butceli Hollywood yapimlarina gore dar butcelerle cekilen bu filmlerin cogunda kendimden birseyler yakaliyorum.
The Secret of the Grain Fransa'da geciyor. Musluman Fransiz Arap gocmenlerin yasamlarindan bir kesit sunuyor. Sonu bir final olarak bitmiyor, belki siz biraz yaratiyorsunuz finali kendi hayalinizle size verilen ipuclariyla. Gocmenlerin yasadiklari sartlari, kadin erkek iliskilerini iyi irdelemis ve iyi yansitmis. Uzun bir film ama ben uzun sahnelerinden dahi off puff demedim. Ferzan Ozpetek'in uzun, bol arkadasli yemek masalari olur ya bu filmde de kocaman bir aile ayni sekilde karsimiza cikiyor. Cok da fazla anlatmak istemiyorum ama firsatiniz olursa izleyin derim.
