Bugun Cuma, haftasonuna saatler var. Haftasonu icin bir planim, planimiz yok. Eskiden daha fazla plan meraklisiydim, hayat bana her gunun her haliyle guzel olmasi gerektigini ogretti. Istersen ogrenme:)))
Hepimizin yasam boyu karsilastigi zorluklar oluyor. Kimse feci mutlu degil. Bazen, normal normal yasarken oyle birseyle karsilasiyorsun ki onu asmak icin aslinda ne kadar guclu oldugunu ogreniyorsun. Guclu deken hicbir seyden korkmamayi kastetmiyorum. Korku hepimizin icinde ama o korkunun uzerine gidebilmek onemli.
Ilk asama kabullenmekten geciyor. Kabullendikten sonra savasmaya basliyorsun. Oyle birsey yokmus gibi hareket ettiginde sadece zamani erteliyorsun. Aslinda oyle ya da boyle hepimiz birer savasciyiz. Mutlu olmak icin cirpinan savascilar...Hayat dedigin nedir ki?
Gecen aksam, hava geceye donerken, Dupont Circle'in ortasinda herkesin oylesine takildigi, sade ve takintisiz bir parkta bir bankta ordekle otururken, icimden soyle gecti. Hayat bu an iste, ne fazlasi ne azi. Daha fazlasini beklemek huzursuzlugunu da beraberinde getiriyor. Spirituel kitaplarin hepsinde, "an"da olmak denen sey o iste... O an mutlu musun, huzurlu musun. Daha fazlasini ele gecirsen ne gecirmesen ne... Ama hepimizin idrak seviyesi farkli, biz bu okulda egitime gelmek icin gonullu olduk, sadece maceradan ibaret degildi, dunya yolculugumuz. Bilinc ve idrak seviyemizi ustlere tasiyarak enerjimizi yukseltmek... Ve Tanrinin bizden istedigi tek sey var; mutlu olmamiz...
